Posterboy

Gisteren kreeg Obe zijn verhaal reeds een heel mooi plaatsje in de regio katern van De Gentenaar. Vandaag, prijkt hij vooraan de digitale krant. En dit alles zonder zelfs enig persbericht uit te sturen. Ik ga het dan toch echt nog moeten geloven dat wij een best bijzonder duo zijn.

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20241213_94691490

Dank aan Lotte Ruysschaert (De Gentenaar), Ans Boersma (tekst DM) en Irene Van Impe (foto's DM).

Ik heb in lange tijd niet meer zo'n warme deken om mijn schouders gevoeld. Ook al is het vanop een afstand. Het leven met Obe kan best wel eenzaam zijn. Ook daarover getuigden wij onlangs bij De Morgen voor een artikel rond eenzaamheid naar aanleiding van de warmste week: https://www.demorgen.be/nieuws/een-vriendin-zei-ik-weet-niet-wat-ik-moet-sturen-dus-ik-stuur-een-hartje-twaalf-remedies-tegen-eenzaamheid~ba53c7b5/?referrer=https://www.google.com/

Mijn ooit zo rijke sociale leven, daar blijft amper iets van over. Mijn sociale contacten, dat zijn tegenwoordig artsen, therapeuten, de apotheker, werk. Maar zelfs op het werk moet het zo efficiënt mogelijk gaan om alles rond te krijgen, waardoor er weinig tijd is voor échte verbinding.

Maar heel voorzichtig durf ik toch dromen dat deze zotte rollercoaster verandering kan brengen. Ook al leek het soms zo, mensen zijn ons dan toch niet vergeten. Onze wereld werd steeds kleiner in de loop der jaren waarin ik samen met Obe een stap terug moest gaan zetten, weg uit de rush van het leven. Omdat Obe daar gewoon niet in mee kan. Wie weet staan we vandaag wel aan het begin van een nieuw hoofdstuk in ons leven! Laat 2025 maar komen zou ik zeggen!!!